De Centenary tentoonstelling

Welkom bij deze tentoonstelling ter ere van de honderdste verjaardag van de geboorte van Sun Myung Moon en ter ere van zijn levenswerk. Zijn leven was echt buitengewoon en we zijn trots om deze compilatie van de belangrijkste aspecten van zijn leven, werk en ideeën te presenteren. Veel van de citaten die u op de posters ziet, zijn afkomstig uit het boek dat hij aan het einde van zijn leven schreef, getiteld "Als een vredelievende wereldburger". In dit kleine deel vat hij zijn lessen uit het leven samen en deelt hij de motivatie en het doel achter zijn meest opmerkelijke prestaties.
Om een ​​wereld van vrede te brengen, heb ik mijn leven doorgebracht op de meest nederige en afgelegen plaatsen. Ik ontmoette moeders in Afrika die alleen hulpeloos konden toekijken hoe hun kinderen stierven van de honger, en ik ontmoette vaders in Zuid-Amerika die leefden aan een rivier vol vis, maar die hun gezin niet konden onderhouden door te vissen. In het begin deelde ik alleen maar mijn eten, maar ze schonken me in ruil daarvoor hun liefde. Ik ben een controversieel persoon. Alleen al het noemen van mijn naam veroorzaakt problemen in de wereld. Ik heb nooit geld of roem gezocht, maar heb mijn hele leven alleen over vrede gesproken. De wereld heeft mij echter vele namen genoemd, mij afgewezen en met stenen naar mij gegooid. Velen zijn er niet in geïnteresseerd te weten wat ik zeg of wat ik doe. Ze zijn alleen tegen mij. Ik ben zes keer in mijn leven ten onrechte gevangengenomen en soms werd ik zo hard geslagen dat het vlees van mijn lichaam werd gescheurd. Maar vandaag is er niet de minste wond in mijn hart. Wonden verdwijnen gemakkelijk in de aanwezigheid van ware liefde. Zelfs vijanden smelten weg in het aanzicht van ware liefde. Ware liefde is een hart dat geeft en geeft en wil blijven geven. Ware liefde is een liefde die zelfs vergeet dat ze al liefde heeft gegeven en weer liefde geeft. De laatste tijd is een groeiend aantal mensen op zoek naar meer over mij. Voor degenen die nieuwsgierig zijn, heb ik op mijn leven teruggekeken en mijn oprechte herinneringen in dit boek vastgelegd. Ik stuur grenzeloze liefde naar al diegenen die geloof in mij hebben gehouden en aan mijn zijde zijn gebleven - en vooral aan mijn vrouw, Hak Ja Han Moon, die ik zeer erkentelijk ben dat ze samen met de moeilijkste heeft beklommen.

Kern realisaties van Rev. Moon zoals uitgedrukt in het Goddelijk Beginsel:
God is onze Hemelse Ouder, zowel Vader als Moeder en wij zijn God's kinderen. Eén family onder God.
Wij zijn eeuwige wezens die door drie stadia van leven gaan: in de baarmoeder, het leven op aarde en het leven in de eeuwige geestelijke wereld.
De manier waarop we in deze wereld leven heeft grote impact op onze omstandigheden in ons volgende leven.
De mensheid werd lang geleden van de Hemelse Ouder vervreemd en dit veroorzaakt onmetelijk lijden aan en allen mensen.
God kan dit probleem niet alleen oplossen.
De geschiedenis is het verslag van onze Hemelse Ouder's pijnlijke poging om door alle religies zijn verloren gegane kinderen en familie terug te krijgen.
God heeft de Ware Ouders gezonden om een einde te maken aan de laatste dagen van leiden en een nieuwe Hemelse geschiedenis kondigt zich nu aan.
God heeft u nodig. Hij heeft iedereen nodig.

(Er is geen podcast geassocieerd met deze poster. Om meer te leren klik hier)

Toen ik zestien jaar oud was ervaarden we de tragedie dat vijf van mijn jongere broers en zusters in een jaar stierven. Woorden konden niet de pijn beschrijven van onze ouder wegens het verlies van vijf van hun dertien kinderen in zo’n korte tijd. De dood leek zich wel te verspreiden.
Het leiden van één gezin leek wel verbonden te zijn met het leiden van de natie en de wereld. Ik werd steed meer verontrust door de verschrikkelijke situatie van de Koreaanse mensen die leden onder de tirannie van de Japanners.

De mensen hadden niet genoeg te eten. Ze werden soms gedwongen om gras, boomschors en wat ze ook maar konden vinden, te koken voor voedsel. Er leek maar geen einde te komen aan de oorlogen in de wereld. Toen las ik op een dag over een student die zelfmoord had gepleegd. Hij had dezelfde leeftijd als ik,
"Waarom stierf hij?" Vroeg ik mezelf af. "Wat zou iemand ertoe brengen om op zo'n jonge leeftijd zelfmoord te plegen?" Ik was gebroken van dit nieuws, alsof het iemand was overkomen die nauw aan mij verwant was. Met de krant open voor dat artikel, huilde ik drie dagen en nachten. De tranen bleven komen, en ik kon ze niet stoppen. Ik kon het feit niet bevatten dat er zulke tragische gebeurtenissen plaatsvonden met goede mensen. Toen ik op een bepaald moment de botten van mijn overgrootvader kreeg te zien, ben ik mezelf vragen gaan stellen over het leven en de dood. Het Woord van God dat ik in de kerk hoorde, was op zichzelf echter niet voldoende om mij de duidelijke antwoorden te geven die ik zocht. Om de frustraties in mijn hart te verlichten, begon ik intens te bidden. "Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Wat is het doel van het leven? Wat gebeurt er met mensen als ze sterven? Is er een wereld van de eeuwige ziel? Bestaat God echt? Is God echt almachtig? Als Hij dat is, waarom staat Hij dan het verdriet van de wereld gewoon toe? Als God deze wereld heeft geschapen, heeft Hij dan ook het lijden in de wereld geschapen? Wat zal een einde maken aan de tragische bezetting van Korea door Japan? Wat is de betekenis van het lijden van het Koreaanse volk? Waarom haten mensen elkaar, vechten ze en beginnen ze oorlogen? " Mijn hart was gevuld met deze serieuze en fundamentele vragen. Niemand kon ze voor mij beantwoorden, dus mijn enige optie was om te bidden. Gebed hielp me troost te vinden. Telkens wanneer ik de kwellende problemen in mijn hart aan God voorlegde, verdween mijn lijden en verdriet en voelde mijn hart zich op mijn gemak. Ik begon meer en meer tijd in gebed door te brengen, tot het punt dat ik uiteindelijk de hele nacht door begon te bidden. Als resultaat had ik een zeldzame en kostbare ervaring waarin God mijn gebeden verhoorde. Die dag zal altijd de meest gekoesterde herinnering van mijn leven blijven - een dag die ik nooit kan vergeten.

Mijn hart stroomt met een rivier van tranen
Hoeveel ik ook mijn best deed, ik kon me geen moment losmaken van de herinnering dat ik Jezus had ontmoet. Mijn ontmoeting met Jezus veranderde mijn leven volledig. Zijn droevige uitdrukking was in mijn hart gegrift alsof het daar gebrandmerkt was, en ik kon nergens anders aan denken. Vanaf die dag verdiepte ik me volledig in het Woord van God. Soms was ik omgeven door eindeloze duisternis en vervuld van zoveel pijn dat het moeilijk was om te ademen. Op andere momenten was mijn hart vervuld van vreugde, alsof ik de ochtendzon boven de horizon zag opkomen.
In een poging mijn hart en tranen tot bedaren te brengen, schreef ik het volgende gedicht:
Crown of Glory

When I doubt people, I feel pain.
When I judge people, it is unbearable.
When I hate people, there is no value to my existence.

Yet if I believe, I am deceived.
If I love, I am betrayed.
Suffering and grieving tonight, my head in my hands,
Am I wrong?

Yes I am wrong.
Even though we are deceived, still believe.
Though we are betrayed, still forgive.
Love completely, even those who hate you.

Wipe your tears away and welcome with a smile
Those who know nothing but deceit,
And those who betray without regret.

O, Master, the pain of loving.
Look at my hands.
Place your hand on my chest.
My heart is bursting, such agony.

But when I love those who acted against me,
I brought victory.
If you have done the same things,
I will give you the Crown of Glory.

I experienced a series of days like these that led me into a deeper and deeper world of prayer. I embraced new words of truth that Jesus was giving me directly and let myself be completely captivated by God. I began to live an entirely different life. I had many things to think about, and I gradually became a boy of few words.

Tijdens mijn studie in Japan heb ik in veel verschillende banen gewerkt. Ik was conciërge in een kantoorgebouw. Ik schreef brieven voor analfabeten. Ik werkte op verschillende vacaturesites en was voorman. Ik was een waarzegger. Toen ik snel geld nodig had, maakte ik kalligrafieën en verkocht deze. Ik ben echter nooit achterop geraakt tijdens mijn studie. Ik geloofde dat al deze dingen deel uitmaakten van mijn trainingsproces. Ik heb allerlei klussen gedaan en allerlei mensen ontmoet. Daarbij heb ik veel over mensen geleerd. Ik ben nog steeds van mening dat iemand om een goed karakter te ontwikkelen veel moeilijkheden moet ervaren voor zijn dertigste verjaardag. Mensen moeten op de bodem van het menselijk bestaan afdalen en ervaren hoe dat is. Mensen moeten midden in de hel nieuwe mogelijkheden ontdekken. Pas wanneer we uit de diepten van wanhoop klimmen en we een nieuwe beslissing nemen, kunnen we herboren worden als mensen die in staat zijn om een nieuwe toekomst te verkennen. Gedurende deze tijd had ik het besef: “De relatie tussen God en de mensheid is die van een Vader en zijn kinderen, en God is diep bedroefd om hun lijden te zien. " Op dit moment werden alle geheimen van het universum in mijn hoofd opgelost. Ineens was het alsof iemand een filmprojector had aangezet. Alles wat er was gebeurd sinds de tijd dat de mensheid Gods gebod overtrad, speelde zich duidelijk voor mijn ogen af. Hete tranen stroomden continu uit mijn ogen. Ik viel op mijn knieën en boog mijn hoofd op de grond. Ik kon de hele tijd niet opstaan. Net zoals toen mijn vader me als kind op zijn rug naar huis had gedragen, legde ik mijn lichaam op God’s schoot en liet de tranen stromen. Negen jaar na mijn ontmoeting met Jezus waren mijn ogen eindelijk geopend voor de ware liefde van God. Jezus was aan mij verschenen als een jongen van zestien omdat hij wilde dat ik de wortel kende van de erfzonde die de mensheid had begaan en een wereld van vrede tot stand zou brengen waar zonde en de zondeval niet langer zouden bestaan. Ik had Gods serieuze woord ontvangen om de zonden van de mensheid te verzoenen wereld van vrede tot stand te brengen die God oorspronkelijk had geschapen. De wereld van vrede die Gods verlangen is, is niet ergens waar we na de dood naartoe gaan. God wil dat deze wereld, waar we nu leven, de volkomen vredige en gelukkige wereld is die Hij in het begin had geschapen. God heeft Adam en Eva beslist niet naar de wereld gestuurd om hen te laten lijden. Ik moest de wereld deze ongelooflijke waarheid laten weten.

De pijn van honger kan alleen worden begrepen door degenen die het hebben meegemaakt. Als iemand honger heeft, wordt alleen al een rijstkorrel heel kostbaar. Zelfs nu maakt het me gespannen om aan Heungnam te denken. Het is moeilijk te geloven dat een enkele rijstkorrel het lichaam zo kan stimuleren, maar als je honger hebt, heb je zo'n verlangen naar voedsel dat je ervan moet huilen. Als iemand een volle maag heeft, lijkt de wereld groot, maar voor iemand die honger heeft, is een rijstkorrel groter dan de aarde. Een rijstkorrel krijgt een enorme waarde voor iemand die honger heeft.

Engelen openen een pad door een donker bos
Er zijn twee dingen die we onze nakomelingen moeten achterlaten als we sterven. De ene is traditie en de andere is onderwijs. Een volk zonder traditie zal falen. Traditie is de ziel die een volk toestaat om door te gaan; een volk zonder ziel kan niet overleven. Het tweede dat van belang is, is onderwijs. Een volk zal ook falen als het zijn nakomelingen niet opvoedt. Om een ​​nieuwe toekomst te openen, moeten we enerzijds de traditie die ons gedurende duizenden jaren is overgeleverd aan onze nakomelingen doorgeven en anderzijds hen ook onderwijs geven over nieuwe dingen.
Op hetzelfde moment dat ik de dansgroep oprichtte, richtte ik ook de Little Angels School of the Arts op (later omgedoopt tot Sunhwa Art School). Het doel van de oprichting van deze school was om onze idealen via de kunsten naar de wereld te verspreiden. Sinds 1965, toen ze hun eerste buitenlandse optreden in de Verenigde Staten hielden, introduceren de Little Angels de prachtige traditie van Korea over de hele wereld. Ze waren uitgenodigd door de Britse koninklijke familie om op te treden in aanwezigheid van koningin Elizabeth II. Ze waren uitgenodigd om deel te nemen aan de tweehonderdste viering in de Verenigde Staten, waar ze optraden in het John F. Kennedy Center for the Performing Arts. Ze namen deel aan het culturele en podiumkunstfestival dat deel uitmaakte van de Olympische Spelen in Seoul. De Little Angels staan ​​over de hele wereld bekend als culturele ambassadeurs voor vrede.

Vergeef - Heb Lief - Verenig
Tegen het einde van 1971 ging ik weer naar de Verenigde Staten. Ik had bepaalde taken die daar absoluut moesten worden uitgevoerd, maar het was niet zo eenvoudig om daar te komen. Het was niet de eerste keer dat ik naar de Verenigde Staten ging, maar ik moest buitengewoon lang wachten op mijn visum. Sommige leden stelden voor om mijn vertrek uit te stellen, maar dat lukte niet. Ik vond het moeilijk om het aan de leden uit te leggen, maar het was belangrijk dat ik Korea op de afgesproken datum verliet. Dus besloot ik eerst naar Japan te gaan en een visum voor de VS aan te vragen terwijl ik in Japan was. Ik had haast om Korea te verlaten.
Amerika was begin jaren zeventig verwikkeld in de oorlog in Vietnam en activisten protesteerden. Het was een ernstig verdeeld land. Jonge mensen die op zoek waren naar betekenis, experimenteerden met alcohol, drugs en vrije seks en beschadigden daarbij hun eeuwige ziel. De heersende religie, die zulke jonge mensen had moeten begeleiden, vervulde haar rol niet. Het kon hun doelloos ronddwalen niet stoppen en hun helpen terug te keren naar de juiste manier van leven. De hedonistische, materialistische cultuur sleepte veel jonge mensen naar beneden, omdat ze geen geen rust hadden in hun hart.
Kort nadat ik in de Verenigde Staten was aangekomen, reisde ik door het land en sprak over de onderwerpen 'De toekomst van het christendom' en 'God’s hoop voor Amerika'. Voor een groot publiek sprak ik over de zwakheden van Amerika op een manier die niemand anders zou doen. Ik verklaarde dat het fundament van Amerika was gebaseerd op de puriteinse geest en in slechts tweehonderd jaar was uitgegroeid tot het sterkste land ter wereld omdat het God’s grenzeloze liefde en zegen ontving. Ik herinnerde het publiek eraan dat de vrijheid van Amerika van God komt, maar dat Amerika God vandaag terzijde heeft geschoven. "Amerika heeft een grote traditie", zei ik. "Het enige dat u hoeft te doen, is het nieuw leven inblazen." Ik ging naar de Verenigde Staten om de geest van Amerika wakker te schudden, om Amerika te redden van vernietiging en om het Amerikaanse volk aan te sporen zich te bekeren en naar God terug te keren.

Wat is de belofte die nooit verbroken mag worden?
Natuurlijk moeten man en vrouw elkaar wederzijds vertrouwen en hun liefde koesteren. De belofte die ik het meest benadruk aan mensen die zich voorbereiden om te trouwen, is 'leer uw kinderen seksuele reinheid te behouden'.

Dit is een voor de hand liggende belofte, maar het is moeilijk geworden om het in de huidige samenleving na te komen. Hoe slechter de wereld echter wordt, hoe belangrijker het is om de belofte van seksuele zuiverheid strikt na te komen.

De vervolmaking van mensen en vrede in de wereld komen tot stand door het gezin. Het doel van religie is dat er goede mensen komen die een ideale wereld van vrede tot stand kunnen brengen. Hoeveel politici de koppen ook bij elkaar steken, ze zullen geen vrede brengen. Een formidabele militaire macht zal geen vrede brengen. Het beginpunt om vrede tot stand te brengen is het gezin.

Liefdevolle gezinnen kunnen de wereld veranderen
Tijdens onze verlovings- en huwelijksceremonies vraag ik de bruiden en bruidegommen om elkaar beloften te doen die ze nooit mogen verbreken.
Ten eerste moeten man en vrouw elkaar altijd vertrouwen en liefhebben.
Ten tweede mogen ze geen pijn veroorzaken in het hart van hun partner.
Ten derde moeten ze hun kinderen en kleinkinderen opvoeden om seksuele reinheid te behouden.
Ten vierde moeten alle leden van hun gezin elkaar helpen en ondersteunen, zodat ze een echt ideaal gezin worden.
Kuisheid voor het huwelijk en trouw in het huwelijk zijn van het allergrootste belang. Dit is wat ik leer, zodat mensen hun hoogste potentieel als mens kunnen bereiken en gezonde gezinnen kunnen vormen en onderhouden. Het huwelijk is meer dan het eenvoudig samenkomen van een man en een vrouw. Het is een kostbare ceremonie die de toewijding om Gods scheppingswerk voort te zetten in zich heeft. Het huwelijk is het pad waarop man en vrouw één worden, nieuw leven creëren en ware liefde vestigen. Door het huwelijk wordt een nieuwe toekomst gecreëerd: samenlevingen en naties worden hierdoor gevormd. Gods wereld van vrede wordt gerealiseerd met getrouwde gezinnen in het middelpunt. Het is door het gezin dat Gods hemelse koninkrijk tot stand komt. Echtgenoten moeten dus centra van vrede zijn.
Internationale en interculturele huwelijken zijn de snelste manier een ideale wereld van vrede tot stand te brengen. Dingen die normaliter een eeuwigheid zouden duren, kunnen door dit soort huwelijken nu als door een wonder in slechts twee of drie generaties worden bereikt. Mensen van verschillende nationale en culturele achtergronden zouden met elkaar moeten worden getrouwd zelfs als ze elkaar als hun vijanden beschouwen, zodat de wereld van vrede sneller kan komen. Iemand kan mensen uit een bepaald land of bepaalde cultuur haten en denken dat hij ze nooit wil zien. Maar als iemand uit dat land zijn echtgenote wordt, dan is die persoon al een heel eind op weg om het nieuwe land te aanvaarden. Alle haat smelt dan weg. Als dit twee of drie generaties lang wordt herhaald, kunnen de wortels van haat worden geëlimineerd.

Een erfenis van liefde achterlaten
We worden niet door ons eigen toedoen in deze wereld geboren. Ook hebben we vaak geen invloed op ons lot. We zijn geboren, hoewel we er niet voor hebben gekozen om geboren te worden. We leven, hoewel we er niet voor hebben gekozen om te leven. We sterven, hoewel we er niet voor kiezen om te sterven. We hebben geen autoriteit over deze aspecten van ons leven, dus hoe kunnen we opscheppen dat we op de een of andere manier beter zijn dan anderen? We kunnen niet geboren worden door onze eigen wens, dingen bezitten die voor altijd van ons zullen zijn, of de dood vermijden. Dus elke opschepperij van onze kant zou alleen maar minderwaardig zijn.
Op een gegeven moment zal iedereen zijn fysieke lichaam als oude kleding afwerpen en sterven. In het Koreaans is 'terugkeren' een veel voorkomende uitdrukking voor doodgaan. Terugkeren betekent teruggaan naar waar we vandaan kwamen, dat wil zeggen, teruggaan naar onze fundamentele wortels. Alles in het universum beweegt in cycli. De witte sneeuw die zich op de bergen verzamelt, zal smelten en langs de hellingen naar beneden stromen, eerst beekjes en vervolgens een rivier vormen en uiteindelijk de oceaan in gaan. Het water dat in de oceaan stroomt, absorbeert de warmte van de zonnestralen, wordt waterdamp, gaat weer de lucht in en bereidt zich voor om sneeuwvlokken of regendruppels te worden. Op deze manier naar onze oorspronkelijke plek terugkeren is wat we de dood noemen. Waar keren wij mensen dan naar terug als we sterven? Het lichaam en het hart komen samen om menselijk leven tot stand te brengen, en met de dood wordt het lichaam afgestoten. Dus gaan we naar de plek waar het hart vandaan kwam.

Liefde zal eenheid brengen
Het is de rol van religie om mensen in de richting van goedheid te sturen en hun slechte aard die plezier beleeft aan vechten te elimineren. Onderzoek de belangrijkste religies van de wereld. Ze hebben allemaal een vredige wereld als hun ideaal. Ze willen allemaal een hemels koninkrijk, een utopie of een paradijs zien. Religies hebben verschillende namen voor dit ideaal, maar ze zoeken allemaal zo'n wereld. Er zijn talloze religies in de wereld en vrijwel elke religie is verdeeld in talloze facties en denominaties, maar de essentiële hoop voor iedereen is hetzelfde: ze willen het Koninkrijk der Hemelen en een wereld van vrede. Het menselijk hart is verscheurd door het geweld en de vijandschap in de kern van de mens. Het koninkrijk van liefde zal het genezen.
Ik kwam voor het eerst in Jeruzalem in 1965. Dit was voor de Zesdaagse Oorlog, en Jeruzalem stond toen nog onder Jordaanse bestuur. Ik ging naar de Olijfberg, waar Jezus in gebed tranen van bloed vergoot vlak voordat hij naar het paleis van Pontius Pilatus werd gebracht. Ik legde mijn hand op een 2000 een jaar oude olijfboom die getuige zou kunnen zijn geweest van Jezus' gebed die nacht. Ik heb drie spijkers in die boom geslagen, een voor het jodendom, een voor het christendom en een voor de islam. Ik bad voor de dag waarop deze drie geloofsgezinnen één zouden worden. Wereldvrede kan niet komen tenzij het jodendom, het christendom en de islam één worden. Die drie spijkers zijn er nog. Het jodendom, de islam en het christendom zijn in de huidige wereld sterk verdeeld onder elkaar, maar ze delen een gemeenschappelijke wortel. De kwestie die hen verdeeld houdt, is hun begrip van Jezus. Om dit probleem aan te pakken, vroeg ik op 19 mei 2003 dat we het kruis minder benadrukken in relaties tussen de Abrahamitische religies. Zo voerden we een ceremonie uit om het kruis neer te halen. We brachten een kruis mee uit Amerika, een overwegend christelijke cultuur, en begroeven het in het “Veld van Bloed” in Israël. Dit is het veld dat werd gekocht met de dertig zilverstukken die Judas Iskariot ontving voor het verraad van Jezus wat eindigde in de kruisiging van Jezus. Later dat jaar op 23 december sloten ongeveer 3.000 vredesambassadeurs van alle religies en van over de hele wereld zich aan bij 17.000 Israëli's en Palestijnen in het Onafhankelijkheidspark van Jeruzalem om symbolisch de doornenkroon van het hoofd van Jezus te verwijderen en te vervangen door een vredeskroon. Deze 20.000 marcheerden toen voor vrede door de stad Jeruzalem. Lokale autoriteiten verleenden toestemming en beschermden onze inspanningen, en Palestijnse en Israëlische families steunden onze mars voor vrede door een licht voor hun huizen te plaatsen.

Religieuze vrijheid toestaan in de Sovjet-Unie
Op dat moment was president Gorbatsjov populair in de Sovjet-Unie, na de successen van zijn perestroika beleid. In de loop der jaren heb ik veel Amerikaanse presidenten kunnen ontmoeten, maar president Gorbatsjov ontmoeten was veel moeilijker. Ik was bang dat zelfs maar één ontmoeting met hem moeilijk zou zijn. Ik had een boodschap voor hem, en het was belangrijk dat ik dit persoonlijk deed. Hij was de Sovjet-Unie aan het hervormen en waardoor er veel meer vrijheid kwam, maar naarmate de tijd verstreek, keerden de hervorming zich steeds meer tegen hem. Als de situatie niet werd gecorrigeerd zou hij in groot gevaar komen. “Mijnheer de President, je hebt iets geweldigs gedaan”, zei ik tegen hem. “Je hebt je post als secretaris generaal van de Sovjet-Unie opgegeven, maar nu ben je de vredespresident geworden. Door jouw wijsheid en moed kunnen we nu wereldvrede bereiken. Je hebt het belangrijkste, eeuwige en mooiste voor de wereld gedaan. U zijn een held van vrede die God’s werk deed. De naam die in de geschiedenis van Rusland voor altijd zal worden herinnerd en geëerd, zal niet 'Marx', 'Lenin' of 'Stalin' zijn. Het zal 'Michail Gorbatsjov' zijn. ”Ik prees de beslissing van Mr. Gorbatsjov om het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, het moederland van het communisme, te bewerkstelligen zonder bloed te vergieten. Als antwoord zei dhr. Gorbatsjov: “Rev. Moon, ik ben enorm getroost door je woorden. Ik krijg energie van het horen van je woorden. Ik zal de rest van mijn leven wijden aan projecten in het belang van wereldvrede." En hij nam mijn hand stevig in de zijne.

Het land mag dan verdeeld zijn, de mensen zijn het niet.
Tegenwoordig praten veel mensen over vreedzame eenwording. Ik sprak hier echter over in een tijd dat mensen de uitdrukking "vreedzame eenwording" niet eens durfden te gebruiken, uit angst beschuldigd te worden van het overtreden van de anticommunistische wet en de nationale veiligheidswet. Als mensen me vandaag vragen wat er gedaan moet worden om eenwording te bewerkstelligen, vertel ik ze wat ik altijd over deze kwestie heb gezegd: 'Als Zuid-Koreanen meer van Noord-Korea houden dan van het Zuiden, en Noord-Koreanen meer van Zuid-Korea dan zij houden van het noorden, dan zouden we het schiereiland vandaag kunnen verenigen."
Ik kon mijn leven op het spel zetten om in 1991 naar Noord-Korea te gaan en president Kim Il Sung te ontmoeten, omdat ik zo’n fundering van liefde in mij had. Ik maakte toen afspraken met hem over ontmoetingen van gescheiden gezinnen, economische samenwerking tussen Noord en Zuid, ontwikkeling van de berg Kumgang, denuclearisering van het Koreaanse schiereiland en het toewerken naar een Noord-Zuid-topconferentie. Niemand dacht dat een anticommunist naar een communistisch land kon gaan en de sluisdeur van eenwording kon openen, maar ik verraste de wereld.
'Noord en Zuid moeten worden verenigd,' zei ik, 'maar geweren en zwaarden zullen ons niet één maken. Noord-Zuid-eenmaking zal niet plaatsvinden met militair geweld. Zelfs de Koreaanse oorlog is in dit opzicht mislukt, en het is dwaas als iemand denkt dat hij een nieuwe poging kan ondernemen met militair geweld. Evenmin zal eenmaking plaatsvinden met de juche-ideologie die u (Kim Il Sung) omarmt. Hoe komt het dan tot stand? De wereld werkt niet alleen door de kracht van mensen. Omdat God bestaat, kan niets alleen door menselijke inspanning worden gedaan. Zelfs in situaties van kwaad, zoals oorlog, voert God Zijn voorzienigheid uit. Daarom kunnen Noord en Zuid niet verenigd worden door de juche-ideologie die de mens centraal stelt. "Een verenigd vaderland tot stand brengen kan alleen met Godisme”, vervolgde ik. “God beschermt ons, en onze tijd van eenwording komt eraan. Eenwording is het lot; het is de taak die in onze tijd moet worden volbracht. Als we de heilige taak om het vaderland te verenigen in onze tijd niet kunnen volbrengen, dan zullen we niet in staat zijn om voor de rest van de eeuwigheid ons gezicht te laten zien in de aanwezigheid van onze voorouders of nakomelingen.

Wat is het doel van religie in de 21ste eeuw?
De twintigste eeuw was een tijd van enorme veranderingen. In die honderdjarige periode gebeurde er meer dan in de afgelopen tweeduizend jaar. Het was de eeuw met twee wereldoorlogen en een eeuw waarin het communisme zich enorm ontwikkelde en daarna verdween. Het was ook de eeuw waarin de mensheid God de rug toekeerde en zich op materiële dingen stortte. Hoe zit het dan met de eenentwintigste eeuw? Sommigen zeggen dat de vooruitgang in de wetenschap heeft bewezen dat veel religieuze overtuigingen louter bijgeloof zijn en irrelevant zijn voor de moderne wereld. Ik beweer echter dat de rol van religie altijd relevant zal zijn zolang het spirituele aspect van de mens een realiteit blijft en er geen wereld van vrede is gevestigd.
Wat is het doel van religie? Het is om Gods ideale wereld tot stand te brengen. De uiteindelijke bestemming van het pad dat door religies wordt gevolgd, zou vrede moeten zijn.
God heeft deze wereld geschapen uit een verlangen naar liefde en vrede. Als we verdeeldheid creëren door vast te houden aan onze eigen religie als de enige weg naar verlossing, dan gaan we tegen Gods verlangen in. God wil dat iedereen in de wereld hard werkt voor vrede, verzoening en coëxistentie. Als mensen zeggen dat het naar de kerk komen verdeeldheid in hun gezin veroorzaakt, dan aarzel ik niet om ze te vertellen dat ze het gezin op de eerste plaats moeten zetten. Religie is slechts een middel om Gods perfecte wereld tot stand te brengen; het is geen doel op zich. Als we het tijdperk voortzetten waarin mensen alleen door religie of ras worden verbonden, dan kunnen we een herhaling van oorlog niet vermijden. Het tijdperk van vrede kan absoluut niet komen tenzij we uitstijgen boven onze culturele gebruiken en tradities. Geen enkele ideologie, filosofie of religie die de mensheid uit het verleden, is in staat om de vrede en eenwording teweeg te brengen die nodig zijn voor de toekomst. We hebben een nieuwe ideologie en filosofie nodig die verder gaat dan het boeddhisme, het christendom en de islam. Mijn hele leven heb ik mensen opgeroepen hun religieuze facties en zelfs hun religies te overstijgen.

Sport is een middel om wereldvrede te bereiken
Voetbal is een concurrerende sport waar iemand wint of verliest, maar het heeft ook het potentieel om landen aanzienlijk te beïnvloeden en hun samenwerking voor vrede te vergroten. Mij ​​werd verteld dat twee keer zoveel mensen naar het WK keken als naar de Olympische Spelen. Dit geeft een idee van hoeveel mensen over de hele wereld van voetbal houden. Daarom heeft het, net als de Olympische Spelen, het mogelijkheid in zich om een ​​kracht te worden voor harmonie tussen landen, rassen, religies en culturen. Ik zie voetbal en vrede tussen landen als potentieel krachtige partners.
We leven in een concurrerende samenleving waar veel stress heerst. Stress zorgt voor spanning in ons leven en neemt onze gemoedsrust weg. Wanneer stress zich ophoopt, kunnen mensen geïrriteerd raken en soms met elkaar vechten. Sport en kunst zijn voorbeelden van dingen die ons helpen onze stressniveaus te verlagen. Deze dingen helpen ons om onze opgekropte driften te ventileren en de mensheid bij elkaar te brengen. De reden dat ik zo ben toegewijd aan voetbalteams, symfonieorkesten en balletgezelschappen is dat deze activiteiten een middel zijn om wereldvrede te brengen. De wereldberoemde voetballer Pele begrijpt deze manier van denken.
Toen we het erover eens waren, creëerden Pele en ik een nieuwe wedstrijd van internationale omvang, Peace Cup genaamd, en sinds 2003 worden er elke twee jaar toernooien gehouden. We hebben beroemde voetbalteams van over de hele wereld naar Korea gehaald. Een bijbehorend vrouwentoernooi genaamd de Peace Queen Cup wordt op de andere jaren gehouden. De organisatie van de Peace Cup heeft ook als doel een vredesstadion te bouwen in de regio Israël-Palestina-Jordanië, zo dicht mogelijk bij de grens tussen Israël en Palestina. Het stadion zou voor iedereen gratis beschikbaar zijn om vrede te bevorderen. We willen beroemde coaches uit Europa brengen en een voetbalacademie starten voor de kinderen in de regio. De volwassenen willen misschien geweren op elkaar richten, maar de kinderen willen naar het voetbalstadion komen en de bal rond te trappen. Mensen zeggen dat het onrealistisch is en schudden hun hoofd, maar we zullen dit doen.

Een oplossing voor armoede en honger
Als ik naar de wereldsituatie kijk, denk ik dat het veiligstellen van voldoende voedselvoorziening het meest urgente probleem is. Het oplossen van de voedselcrisis kan geen moment worden uitgesteld. Zelfs nu nog sterven er elke dag zo'n twintigduizend mensen over de hele wereld aan hongersnood. We kunnen het ons niet veroorloven apathisch te zijn alleen omdat wij en onze eigen gezinnen geen honger lijden.
Alleen het uitdelen van voedselvoorraden zal de honger echter niet oplossen. Er is een meer fundamentele benadering van het probleem nodig. Ik overweeg twee fundamentele en concrete methoden.
De eerste is om tegen lage kosten voldoende voedsel te leveren, en de tweede is om technologie te delen die mensen kunnen gebruiken om zelf voldoende voedsel te produceren. De voedselkwestie zal voor de mensheid in de toekomst een zeer ernstige probleem zijn. We kunnen geen wereld van vrede opbouwen zonder eerst het voedselprobleem op te lossen. Op het beperkte landoppervlak dat momenteel beschikbaar is kan niet voldoende voedsel worden geproduceerd voor de hele wereldbevolking . We moeten naar de oceanen kijken voor een oplossing. De oceanen bevatten de sleutel om de voedselcrisis van de toekomst op te lossen. Dit is de reden waarom ik de afgelopen decennia de oceanen verkend heb .

Dromen van een vreedzame wereld - en actie ondernemen
Jarenlang heb ik opgeroepen tot een wereld waarin alle religies met elkaar als een eenheid samenleven en alle rassen en alle naties met elkaar verenigd zijn. Toch liet gedurende duizenden jaren de geschiedenis een voortdurende toename van verdeeldheid zien. Elke keer dat een andere religie werd aangenomen of een nieuw regime aan de macht kwam, werden er meer grenzen getrokken en werden oorlogen uitgevochten. Nu leven we echter in een tijdperk van globalisme. Omwille van de toekomst moeten we één worden.
Een manier die ik voorstel om dat mogelijk te maken, is via de International Peace Highway, een enorme onderneming. Het zal Korea en Japan met elkaar verbinden door middel van een onderzeese tunnel en een brug creëren over de Beringstraat die Rusland en Noord-Amerika van elkaar scheidt. Deze geweldige verbindingen kunnen de wereld verenigen. Wanneer de snelweg is voltooid, is het mogelijk om met de auto van Kaap de Goede Hoop in Afrika naar Santiago, Chili, en van Londen naar New York te reizen. Er zullen geen wegversperringen zijn; de hele wereld zal met elkaar als door bloedvaten met elkaar verbonden zijn. De wereld wordt één geïntegreerde gemeenschap en iedereen zal ondanks internationale grenzen overal vrij kunnen reizen. Grenzen die iedereen vrije doorgang geven, verliezen hun betekenis als grenzen.
Iets soortgelijks zal gelden voor religie. Naarmate de frequentie van uitwisselingen tussen religies toeneemt, zal er meer wederzijds begrip ontstaan, zullen conflicten verdwijnen en zullen de scheidingsmuren afbrokkelen. Wanneer verschillende soorten mensen samenleven in één wereldwijde gemeenschap, zullen barrières tussen rassen verdwijnen. Interactie tussen rassen zal plaatsvinden ondanks verschillen in uiterlijk en taal. Deze culturele revolutie zal de wereld samenbrengen.
De Zijderoute was niet alleen een handelsroute die mensen gebruikten om zijde te verkopen en specerijen te kopen. Het was ook een middel voor de volkeren van Oost en West om elkaar te ontmoeten en voor het boeddhisme, de islam en het christendom om elkaar te ontmoeten. Deze verschillende culturen vermengden zich en gaven aanleiding tot een nieuwe cultuur. De International Peace Highway zal een soortgelijk rol spelen in de eenentwintigste eeuw.
Eén worden betekent meer dan alleen continenten verbinden door middel van tunnels en bruggen. Het verwijst naar een het op hetzelfde niveau brengen van de levensstandaard in de wereld.
De International Peace Highway zal de huidige ongelijkheid opheffen door toegang te creëren tot de bestaande natuurlijke en menselijke hulpbronnen. Dit zal leiden tot een nivellering van de welvaart. Dit vereist opoffering van degenen met grotere materiële bezittingen of kennis. Het opbouwen van een wereld van vrede is niet mogelijk met eenmalige liefdadigheidsacties of donaties. Alleen oprechte liefde en voortdurende opoffering zijn in staat om een wereld van vrede te creëren. We moeten bereid zijn alles te geven.

Onderlinge Afhankelijkheid, Wederzijdse Welvaart en Universele Waarden
Ondersteunen en aanvullen van de missie van de Verenigde Naties

Om meer te leren klik op deze link

Een globaal netwerk van vrouwen voor vrede
De Vrouwen Federatie voor Wereldvrede

Om meer te leren klik hier

De Helden en Heldinnen van Vrede ondersteunen
De Sunhak Vredesprijs (De Sunhak Peace Prize)

Om meer te leren klik hier

Oplossingen voor de huidige problemen
De Internationale Associatie van Parlementsleden voor Vrede
(The International Association of Parliamentarians for Peace)

Om meer te leren klik op deze link

Omarm de wereld
Denk bij het stellen van je doel aan de hele wereld. Denk bijvoorbeeld aan Afrika, dat nog steeds lijdt onder armoede en ziekte. Denk aan Israël en Palestina, waar mensen hun wapens op elkaar blijven richten en vechten over religieuze kwesties. Denk aan Afghanistan, waar mensen zichzelf nauwelijks in leven houden door papaverplanten te kweken die worden gebruikt om schadelijke drugs te maken. Neem de Verenigde Staten, die de wereldeconomie met zijn extreme hebzucht en egoïsme in een put heeft gegooid. Neem Indonesië, dat lijdt onder aanhoudende aardbevingen en vloedgolven. Stel uzelf voor in de context van die landen en bedenk welk land en welke situatie het meest geschikt voor u zijn. Het kan zijn dat u het meest geschikt bent voor India, waar een nieuw religieus conflict kan uitbarsten. Of het kan Rwanda zijn, dat wegkwijnt in droogte en honger.
Of je nu goed werk doet op het grote continent Afrika of in het kleine land Korea, de grootte van je doel mag niet worden beperkt. Je moet doelen stellen daar waar je talenten de meeste impact kunnen hebben.
In de jaren tachtig stuurde ik veel Koreaanse universiteitsstudenten naar Japan en de Verenigde Staten. Ik wilde dat ze Korea, waar bijna dagelijks met traangas werd geschoten, zouden verlaten en ik wilde ze een grotere wereld met meer mogelijkheden laten zien. De kikker die op de bodem van een put leeft, realiseert zich niet dat er een grotere wereld buiten de put is. De wereld is als een levend organisme in die zin dat het altijd verandert. Er ontstaan ​​altijd nieuwe problemen.
Ik hoop dat er politieke leiders opstaan die de Verenigde Naties zullen leiden om haar doel te vervullen en dat er meer diplomatieke leiders komen die de strijd in conflictgebieden zullen stoppen. Ik hoop iemand als Moeder Teresa te zien die zal zorgen voor degenen die ronddwalen en sterven op straat. Ik hoop vredesleiders te zien die mijn missie op zich nemen om nieuwe oplossingen te bedenken vanaf het land en op zee.
Het uitgangspunt is om een ​​droom en een doel te hebben. Hebt u alstublieft een avontuurlijke pioniersgeest. Droom dromen die anderen zich niet durven inbeelden. Heb doelen van grote betekenis, en wordt een wereldleider die de mensheid verder helpt.